618

Dzisiaj dotarła do mnie lupa Horizon 6x. Rosyjska. Kto nie ma czym oglądać matówki w swojej wielkoformatowej kamerze, z pewnością zakocha się w tej prostej, solidnej konstrukcji za około 70 zł. Dziękuję Olejowi, że posłał link do aukcji, rok szukania i się doczekałem.

Kiedy w sierpniu z Krystyną i Kamilem jechaliśmy na wycieczkę życia (a na bank wycieczkę połowy dekady - link), jadąc z Gór Sowich w kierunku Wałbrzycha, przez las, puste drogi i piękne widoki - Krysia wrzuciła do samochodowego odtwarzacza płytę Arvo Pärta. Spytała, czy taka dziwna muzyka mi odpowiada. Odpowiedziałem, że jeśli coś jest dziwne to w mojej naturze jest, że mi się podoba, że bardzo mi pasuje, bo niecodzienne dźwięki (dla mnie niecodzienne, lecz nie obce) pomagają mi zakodować wspomnienie całości z detalami jak u Stasiuka: siedział na tylnej kanapie. Nie myślał, tylko chłonął podmuch wiatru i lekkie, nieco ochłodzone powietrze pachnące jeszcze lasem i lękiem z pobliskiego Wałbrzycha. Zawsze bał się Wałbrzycha. Ale muzyka wchodziła mu w uszy razem z szumem opon, który dochodził do wnętrza przez uchylone okno. Trzymał do lekki rausz po dużym tyskim wypitym do smażonego pstrąga jeszcze przed Przełęczą Walimską. Patrzył i wierzył, że szybko tu nie wróci, że znowu szmat życia minie, zanim to zobaczy. Bardzo chciał, ale rzeczywistość ma dla niego inne plany. Ja pierdolę - syknął. Właściwie było mu obojętne. To jeden z tych niewielu momentów w życiu, którego nie odnosił do przeszłości. Teraz było teraz. Te matrony przed samoobsługowym, facet z okapnikiem do naczyń i cale smutne, szare osiedle puktowców, którymi było napikowane całe wzgórze. Szeroka wstęga asfaltu roiła się od fałd i mała toyota co chwilę głucho reagowała na kolejny garb. Jesteśmy w Wałbrzychu.