Drezno | Dresden | foty z 2005 roku.

...w którym chciałbym na stałe żyć. to nie kwestia lepszych perspektyw, lepszych ludzi itp. po prostu jest dla mnie doskonałe. czyste. jest duże, a nie ma w nim ludzi. jest podobne do Wrocławia, ale czyste ma lepsze drogi. jest Zachodnie, a jakoś czuć w nim jeszcze Wschód. dawno temu z Andrzejem Marczukiem rozmawialiśmy, że gdzie się nie wyjedzie z Polski, to światło jest ciekawsze, niż to w kraju. zauważyłem nie raz. do Drezna (bo o nim mowa) mam trzy godziny jazdy autem. żal mi być tam tak rzadko. ale to pozwala zauważyć lawinowe zmiany. kiedyś, w czasach DDR'u żyło tam 700 tyś. mieszkańców. teraz jest ponad połowa mniej. blokowiska i osiedla (tzw Nowe Budownictwo) zamiast się rozrastać, są wyburzane. jaka piękna alegoria do Einstuerzenden Neubauten? i masa zabytków, architektury godnej stolicy jak Budapeszt czy Praga. magia na każdym kroku. ja lubię stare willowe dzielnice. takie podobne jeszcze do Ołtaszyna czy Krzyków. część domów opuszczona i zarośnięte parcele i dizajnerskie budki telefoniczne T-Online. Mury rodem z sowieckich koszar jako tło dla Bentley'ów czy Phaeton'ów, produkowanych tu w szklanej fabryce, która powstała chyba dlatego, że Ferdynandowi Piechowi spodobał się film Charlie i fabryka czekolady. Parowce na rzece i piękne okolice. to chyba miejsce dla mnie. i antykwariat z dwoma egzemplarzami Unformen... Blossfeldta.